Behind the pots of steel

De Decibel Weekend Mix schalt door de luidsprekers en we zingen hard mee. Ideale muziek voor de Duitse Autobahn met 150 km/uur Het Seatje doet het goed en mijn 1.9 TDI overtreft zichzelf. Alle campingspullen passen in de achterbak en als we een berg oprijden doet de turbo goed z’n werk. Een verslag van twee weken kamperen door Italië op z’n Friso en Marit’s: onvoorbereid op zoek naar rustieke campings en wandeltochten met uitzicht.

Het begrip rustieke campings voldoet volgens de gelijknamige campinggids aan rust, ruimte en gastvrijheid. Een uitdaging om een dergelijke te vinden in Italië, dat qua campingland niet positief te boek staat. Een uitdaging des te meer omdat we geen campinggids tot onze beschikking hebben (‘dat was de vorige jaren ook geen probleem’) en een gedetailleerde kaart in de standaarduitrusting van mijn auto ontbreekt (‘te eigenwijs voor een TomTom’ en ‘vergeten’). Gelukkig vinden we de eerste camping met groots gemak aan de voet van de Mont Blanc op ruim 1500 meter hoogte bij het Italiaanse Courmajeur. Het uitzicht is geweldig: een groene alpenweide, gletsjers en enkele 3500-ers in het zicht als je ’s ochtends de tent uitstapt. De twee aardige campingeigenaren en de locale dorpsgek die ook graag een borrel nuttigt krijg je er gratis bij.

De camping ligt in de Val Veny, vanwaar een mooie wandelroute met uitzicht op de Mont Blanc start. Een pittige tocht, die in ruim 5 uur tot een hoogte van 2430 meter gaat (en dan nog terug). Echter, zoals vaker in de bergen gebeurt, kan het weer omslaan. Met als gevolg dat we 5 van de 8 uur durende wandeltocht in de wolken doorbrengen. Maar toch heeft ook dat iets sprookjesachtigs. Ook de tweede pittige tocht belooft ons een prachtig uitzicht op de Mont Blanc. Gelukkig is het weer ons gunstig gezind en kunnen we er dit keer wel van genieten. Ook deze tocht is een dagtocht van ruim zeven uur waarvan we de eerste vijf uur bezig zijn met het klimmen naar de Tête de la Tronche (2580 meter). Gelukkig helpt een typische Italiaanse polenta (een soort aan elkaar geplakte couscous met tomatensaus en worstjes) ons vervolgens ook de laatste twee uur overleven.

Voor het vinden van de tweede camping moeten we aanzienlijk meer moeite doen. Het is regenachtig, alle campings staan vol met compleet ingerichte bungalowtenten en Italiaanse mama’s. Gefrustreerd nemen we onze toevlucht tot een hotel in La Spezia. Na een goed ontbijt vervolgen we de volgende dag onze zoektocht. Deze voert ons naar Levanto en bij toeval komen we camping Santa Michela tegen, een uiterst charmante camping bij de Cinque Terre: een kuststrook met veel groen en vijf schattige dorpjes die alleen per voet te bereiken zijn. De camping voldoet aan onze eisen en zou zich zo voor de rustieke campinggids kwalificeren: terrassen, uitzicht op de heuvels en geen vaste plaatsen. De eigenaresse zorgt zelfs elke dag voor versgebakken taarten en tiramisu. En elke ochtend kloppen we aan voor een vers gezet bakje Italiaanse koffie. Heerlijk! Maar toch, rustiek staat voor mij niet gelijk aan je behoefte in een sta-wc te gieten. Dat gehang en gespetter heeft toch iets vernederends. Rustiek met een beetje luxe dus.

Valle d’Aosta en Ligurië, 21 augustus tot en met 4 september 2010

Slapen
Camping La Sorgente Monte Bianco (Val Veny Peutery, Courmajeur, www.campinglasorgente.net): voor het prachtige uitzicht op de bergen, vrieskou in de nacht en een koffie na een fikse wandeling
Camping San Michele (Levanto, www.campingsanmichele.net): voor taarten, verse jus en tiramisu

Eten
Bibite (Via Roma, Vernazza, Cinque Terre): originele stukken plaatpizza. Jammergenoeg kan je niet binnen zitten, want het interieur nodigt daar wel toe uit.
La Grotta (Via Antonio Gramsci, Riomaggiore, Cinque Terre): voor luxere locale gerechten en wijnen