Heaps of sandflies

Jelle staat met een schrik op. Hij springt bovenop het bed en inspecteert de kamer op sandflies, ondertussen driftig in de weer met een busje anti sandfly spray. De duurste in z'n soort, maar wel de beste volgens de verkoper. Aandachtig inspecteert hij alle hoeken van de kamer en spuit nog wat op de gordijntjes zodat de sandflies het niet aandurven ons romantische hutje binnen te dringen. Op het bed staand, slaat ie nog een paar overgebleven exemplaren dood. Zo, voldaan komt ie weer naast me liggen. Uitgesloten dat ik gestoken word, als ik maar dicht in de buurt van 'm blijf. Want het blijven wel vervelende beestjes, piepklein, maar een steek jeukt enorm en ze krijgen het voor elkaar om enorme blauwe plekken bij mij achter te laten. Nieuw Zeeland, dat naast het vangen van de heaps of sandflies, gelukkig nog veel meer mooie activiteiten biedt.

Jetboating the Shotover in the South
Nieuw Zeeland staat vooral bekend om zijn uitgestrekte en mooie natuur, maar ik kan nog niet zeggen dat ze hier eco-minded zijn. Zo houden ze hier niet van pijnbomen. Deze bomensoort, ooit geplaatst door een goudzoeker, heeft zich rijkelijk vermenigvuldigd. Niet 'native', en dat vinden ze hier niet leuk. Met als gevolg dat ze alle pijnbomen hier proberen uit te roeien door ze te vergiftigen en te kappen. Aangezien vele bergen ermee vol staan, ging de individuele aanpak toch wat langzaam, waardoor ze zich genoodzaakt zagen tot een middel op grote schaal: arial spraying. Met deze methode wordt een lading gif vanuit een vliegtuig uitgestrooid over een pijnboombos. Resultaat is wel dat sommige bergen dor aandoen en het net lijkt of er een fikse bosbrand gewoed heeft. Zo leren we van een gids die ons via een bumpy road naar de Shotover River rijdt, op weg naar een jetboat: door een canyon met een enorme speedboot rakelings langs rotswanden scheuren. Ook niet erg eco-minded, maar wel geweldig. En zo'n activiteit is min of meer noodzakelijk als je in Queenstown verblijft, het adrenaline centrum van Nieuw Zeeland. Jetboating the Shotover, een half uur scheuren over de rivier waar ooit de goudzoekers hun geluk beproefden.

Climbing the Fox in the West
Van de zuidelijke wegen is het even touren voordat je bij de West Coast bent. De wegen hier karakteriseren zich door besneeuwde bergtoppen, ontelbare watervallen en bochtige wegen à la Corsica. Wegen waar je 100 km per uur mag, maar je gemiddelde snelheid niet snel boven de 50 uitkomt. Wegen die ook regelmatig sluiten, omdat door de enorme regenval rotsblokken op het wegdek vallen of er gewoon stukken wegdek het ravijn in donderen. En uitkijken voor al die pinguïns die hier zomaar de weg op kunnen komen wandelen.

Na een lange autoreis word ik de volgende ochtend wakker en hoor de golven neerslaan op het strand. Ik doe mijn ogen open en zie een blauwe zee voor me, met een enorme branding. Wat heerlijk wakker worden is dit. Gisterenavond zijn we aangekomen bij Punakaiki en hebben er geslapen in een hutje op het strand. Het dorpje Punakaiki is bekend om zijn zogenaamde pancake rocks, alsof iemand in de steentijd pannenkoeken heeft staan bakken en die allemaal op elkaar heeft gestapeld Door alle regen en mist was er gisteren nog vrijwel niets van de mooie kustlijn te zien. In tegenstelling tot vandaag. Het is vreemd om te bedenken dat we nog geen twaalf uur geleden op een gletsjer stonden, in de koude wind, met hagel en regen en nu wakker worden aan het strand met een lekker warm zonnetje. Gisteren hebben we namelijk de Fox Glacier beklommen, met ijzers onder onze schoenen en stokken inclusief. In bar weer, avontuurlijk is het wel. Wonderbaarlijk genoeg is dit één van de weinige bezienswaardigheden aan de fantastisch mooie West Coast.

Sailing the Tasman in the North
Onze landgenoot Abel Tasman heeft in een ver ontdekkingsverleden Nieuw Zeeland 'ontdekt', oftewel bekeken vanaf zijn schip. Wegens een communicatiefoutje met de lokale bevolking, de Maori, werd hij aangevallen en maakte rechtsomkeert. Door een gebrek aan enige vorm van TomTom, dacht de beste man in Zuid Amerika te zijn. Eén van onze andere landgenoten bewees dat dit niet het geval was en noemde het land naar onze provincie Zeeland. Een paar eeuwen later durfde er iemand voet aan wal te zetten, James Cook. Toch is één van de mooiste nationale parken en de bijbehorende zee wel naar meneer Tasman vernoemd. Weinig overeenkomsten met onze provincie alleen. Het Abel Tasman park kan je op alle mogelijke manieren bezoeken: met de watertaxi, de kano, of zoals wij deden, wandelend naar een prachtige baai en vervolgens met de catamaran van een ongerept strandje opgepikt worden en de middag luilekkeren op de catamaran.

Swimming the South Pacific in the East
Kiwi's, zoals de bevolking hier ook wel genoemd wordt, zijn vogels die niet kunnen vliegen. Klinkt alsof er in de evolutie een foutje is gemaakt. Roofdieren zijn de vogels namelijk te makkelijk af. En zo kent Nieuw Zeeland wel meer van dit soort knullige, grappige beestjes. Zo waren er ooit de moa's, die gewoon bleven staan als er een jager op hen afkwam. Met als gevolg dat er niets meer van ze over is. Ook een vogel die niet kon vliegen trouwens. En dan hebben we er nog één: de blauwe en gele pinguïn. Kunnen natuurlijk ook niet vliegen en worden helaas met uitsterven bedreigd. De blauwe is de kleinste in zijn soort, de gele is iets groter en alleen geel bij de ogen. Bij zonsondergang en -opkomst kan je ze vanuit de golven en strand op zien lopen op hun jongeren te voeden. In het oosten van het land zijn veel mogelijkheden om al de dieren te spotten. Niet alleen vogels, maar ook dolfijnen, potvissen en zeeleeuwen en -honden. Vanaf het land, maar nog fantastischer is vanaf het water. En het allerbeste is om er zelf tussen te zwemmen. Beveiligd met een dik wetsuit en snorkel sprongen Jelle en ik in de koude South Pacific, midden tussen de spelende zeeleeuwen. Wat een mooie beesten. Een perfecte afsluiter van een topvakantie.

Nieuw Zeeland, je kan er hollen of stilstaan, zweten of bevriezen, in het zonnetje liggen of op een gletsjer stappen. En dat allemaal in één dag. In alle windstreken valt er iets anders te zien, te doen of te beleven. En dan luidt het gezegde 'oost, west, thuis best', maar toen ons vliegtuig landde op Schiphol voelde dat toch wel even anders.

Nieuw Zeeland, Zuidereiland, 1 december tot en met 30 december 2012

Slapen
BBH (www.bbh.co.nz) biedt een uitgebreid netwerk met een onafhankelijk rating systeem van hostels in Nieuw Zeeland. Percentages van > de 80% zijn top, meestal inclusief hangmatten, spa’s… En verwacht niet die bunkrooms, maar gezellige idyllische plekjes. Onze toppers:
- Hopewell (Marlborough Sounds): onze kerstlocatie en het top hostel volgens BBH en niet voor niets. Mosselnachten, een kerstdiner met het hele dorp, oesters zoeken op het strand, kano’s voor de deur. Lynley en Mike zijn geweldige hosts. Wel anderhalf uur bochtjes rijden door de Marlborough Sounds (www.hopewell.co.nz)
- Butterfly Lodge (Queenstown): goede sfeer met een top uitzicht op het meer. Vriendelijke eigenaren/woofers en mogelijkheid om te slapen met de tent (met een nog beter uitzicht). BBQ op het dek met uitzicht is top! (www.butterfli.co.nz)
- Chez la mer (Akaroa): mooie tuin met frisse kamers in Akaroa, een schattig Frans plaatsje aan de kust bij Christchurch (www.chezlamer.co.nz)
- Beachhostel (Punakaiki): letterlijk aan het strand. Een toplocatie vlakbij de Punakaiki rocks (www.punakaikibeachhostel.co.nz)
- Kanuka Ridge (Abel Tasman National Park): Topeigenaren, mogelijkheid om te kamperen en een plek in de heuvels nabij het Abel Tasman park op vijf minuten rijden van het begin van de track (www.abeltasmanbackpackers.co.nz)
- Watson’s Way (Renwick): alsof je bij je oma op bezoek bent. Dit ouder echtpaar behandelt je als hun eigen kinderen. Topuitleg van de wijnfietsroute door de regio (www.watsonswaybackpackers.co.nz)
- Wanaka Bakpaka (Wanaka) Mooi uitzicht, topkamers met bedden en goede buitenplaatsen om de BBQ aan te steken (www.wanakabakpaka.co.nz)

Koffie
Nieuw Zeeland staat vol met koffiebarretjes. Keuze genoeg dus. Elke ochtend namen we uitgebreid de tijd voor een flat white, latté of long black. Onze favorieten onder weg of op bestemming:
- Vic’s Café and Bakery (Christchurch): Geen suf broodje aan tafel, maar een lekker stevig Nieuw Zeelands ontbijt met koffie vind je hier (132 Victoria Street, www.vics.co.nz)
- Addington Coffee Co-op (Christchurch): wel *** als je je camera hier ergens bent kwijtgeraakt, maar sfeer is top. Midden in de stad op gras liggen en binnen is het ook mooi toeven en de industriële garage (297 Lincoln Road, www.addingtoncoffee.org.nz)
- Coffee House (Christchurch): lekker om er avond te eten, maar als je een soepkommetje koffie wilt, ben je hier aan het goede adres (290 Montreal Street)
- The Perc (Dunedin): heerlijk als het buiten koud is, waait en je behoefte hebt om de hele middag binnen te zitten bij het kacheltje (142 Lower Stuart Street)
- Patagonia (Queenstown): koffie en chocola op een zonnig terras. Woehoe! (50 Beach street, www.patagoniachocolates.co.nz)
- Sandfly Café (Te Anau): verscholen in een winkelcentrum ligt deze top tent. Het ontbijt ziet er heerlijk uit, interieur is top. Gelukkig zonder sandflies (9 The Lane)
- Commercial Hotel (Murchison): als je al een lange autoreis erop hebt zitten is deze plek heerlijk om even op te laden om het laatste stuk naar Abel Tasman uit te zingen (Corner Waller & Fairfax street, www.commercialhotel.co.nz)
- Park Café (Motueka): een koffie voor de start van de Abel Tasman Track in de ochtendzon. Ook ’s avonds de enige tent waar wat te beleven valt (1 Harvey Road, www.parkcafe.co.nz)
- Zumo Coffee House (Nelson) Cool hoe ze hier met minimale middelen van een garage een koffiebar hebben weten te maken. Je kan zelf je koffiebonen kiezen. Mooie grote leestafel (42 Rutherford Street, www.zumo.co.nz)
- The Vines Village (Renwick): voordat je je tocht in de wijnregio voortzet kan je hier terecht voor een kop koffie, ontbijt of goede lunch. Midden tussen de wijngaarden (193 Rapaura Rd)