Stoikos loves tomatos, feta and tsipouro

Calimera is goeiemorgen, calinichta is goeienacht
Klapso dat is huilen, jeljo dat is een lach
Parakalo is alsjeblieft, efgaristo is dank je wel
Luister heel goed naar dit liedje en je leert het Grieks heel snel

Mijn Bassie en Adriaan tijdperk vloog door mijn hoofd in het vliegtuig op weg naar Griekenland. Inmiddels heb ik mijn vocabulaire uitgebreid. Jeljo en Marit op minivakantie in Griekenland, aanvankelijk een beetje ramptoerist spelen, maar dat bleek niet te kunnen. De mensen lijken de crisis een stuk relaxeter op te vangen dan wij doen. En wij kwamen in ieder geval een compleet uitgerust terug!

‘Llamas! dat is proost
We zitten op een terrasje in het oude gedeelte van Thessaloniki. We hebben een lange wandeling gemaakt en bevinden ons in een oud rustig gedeelte. Er is geen toerist te bekennen en we besluiten de Griekse specialiteiten uit te proberen. Met een Griekse Heineken voor Jelle en een Grieks wijntje voor mij. ‘Llamas!’, zo leert een Griekse man ons. ‘Llamas!’ Het blijkt het begin te zijn van een avondvullend programma.

We raken aan de praat en al snel schuiven we aan aan het tafeltje van Irma en Pavos. Twee buurtbewoners delen ook in de wijn. Irma is een Mexicaanse vrouw die hier op bezoek is voor de bruiloft van een vriend. Pavos is stratenmaker en Alexandra is schilderes. Ze maakt portretten. Ze merkt op dat onze ogen op elkaar lijken. ‘Als je elkaar heel leuk vindt, ga je op elkaar lijken’, zo is haar wijsheid. Als reactie hierop probeert Irma haar verkooptechnieken uit. Ze verkoopt evenementen bij een hotel in Cancún. ‘Een fantastische plek aan het strand’, zo vertelt ze Jelle. ‘Ideaal om je vriendin ten huwelijk te vragen!’ Ik zie Jelle enigszins verschrikt kijken. ‘Of om te trouwen.’ Het schijnt er allemaal te kunnen. ‘Anders kom ik naar Nederland voor jullie bruiloft’, zo fantaseert ze vrolijk verder. Het blijkt dat ze één keer in het jaar naar Europa vertrekt voor een bruiloft en volgend jaar is nog niets gepland. Of 15 juli Pavos ook schikt? Pavos vindt het allemaal best.

We toosten op de plannen, die in Irma’s hoofd duidelijk verder gevorderd zijn dan bij ons het geval is. Ondertussen maken we ons op om in het centrum te gaan eten in een Mexicaanse restaurant/bar van een bevriend stel van Irma en Pavos. Jelle doet zich ondertussen tegoed aan een tequila, die in Griekenland een tienvoud van de inhoud van een Nederlands shotje is. Een paar uur later zit hij dan ook met een voldane glimlach op de barkruk. Het is tijd om naar huis te gaan.

En Jelio dat is een lach
‘Jelle’. ‘Jelio?’ ‘Yes, Jelle’ ‘Ahhhhh, Jelio!’. Helena tovert een grote glimlach tevoorschijn. Ongelofelijk, de mensen hier denken echt dat hij hier ‘lach’ heet. ‘Come, come, you want some coffee?’ We zijn nog maar net uit de auto gestapt of Helena, onze gastvrouw voor de komende dagen, kan niet wachten om ons iets aan te bieden. Ze leidt ons door een olijvenboomgaard de heuvel af richting de zee. Haar man Stoikos schudt ons vriendelijk de hand. Hij zit aan een tafeltje aan het zwembad door zijn verrekijker te uren. ‘Dolphins!’ En hij gebaart naar de zee. Ze schijnen er te zitten, maar laten zich helaas niet aan ons zien. Helena is ondertussen druk in de weer om een kopje koffie te zetten. Ondertussen loopt ze op en neer om een aantal zelfgebakken lekkernijen op tafel te zitten. Eén daarvan is een enorme chocoladetaart! ‘It’s your home’ zegt ze en werpt haar blik op de chocoladetaart. Ik mag zoveel pakken als ik wil. Een minivakantie in een klein paradijsje.

De volgende ochtend word ik wakker. Jelle heeft de balkondeuren opengezet en de eerste zonnestralen schijnen in onze kamer. Buiten horen we de zee tegen de rotsen aan slaan. Beneden aan het zwembad klinkt een relaxed Grieks muziekje. Vanaf ons balkon hebben we uitzicht op het zwembad en tien meter verder op de zee. Als we uiteindelijk naar beneden lopen voor het ontbijt is Helena al druk in de weer. De hoeveelheid baksels wijzen erop dat ze al een paar uur bezig is. En dat terwijl wij de enige gasten zijn. Onze tafel staat vol met lekkernijen, verse tomaten én een plakje feta. ‘Stoikos loves feta’, waarmee ze zicht verontschuldigd voor het feit dat hij de feta vanochtend opgegeten heeft. Na een meer dan volledig Grieks ontbijt ploffen we neer langs het zwembad. Wat is dit een mooi plekje op aarde. Zo rustig, zo gastvrij en zo groen.

Stoikos komt ondertussen ook aan met een zak vol visjes en een zeewierachtig groen, gekocht op de plaatselijke markt. Hij zet een pannetje op het vuur en begint te koken. ‘Stoikos cooking’, zo meldt Helena ons. Het blijkt een heerlijk gerecht te zijn van gekookte sardientjes, citroen, verse munt, oregano en olie. Helena probeert het gerecht op smaak te brengen met een tomaatje, maar ze wordt door Stoikos de deur gewezen. Dit is zijn specialiteit en daar moet zijn vrouw vanaf blijven. Ondertussen schenkt hij ons Tsipouro in, ook zelf gemaakt. Een anijsachtig drankje met 56% alcohol. We worden uitgenodigd aan te schuiven bij de lunch. Wat een mooi tafereel. Twee uur later kondigen ze aan te gaan slapen. En dat ik vooral niet moet aarzelen om de chocoladetaart uit de koelkast te pakken. Maar ik zit vol.

En Kali Ipno is slaap lekker
In de volle zon krijgen we een smsje van Irma en Pavos. Of we het naar onze zin hebben. Het is heerlijk. Moe en voldaan beginnen we aan onze siesta aan het zwembad.

Thessaloniki en Sithonia, 17 tot en met 21 mei 2012

El Burrito: het decor is prachtig, de sfeer is goed en de tecilla’s groot (http://www.elburrito.gr, Chrysostomou Smyrnis 5, Thessalonika)

Een schattig barretje midden op een Grieks pleintje. Heerlijk voedsel en leuke buurtbewoners (op de kruising van Moreas en Theotokopoulou, Thessalonika)

Assa Inn: Zo’n hartelijk ontvangst en verblijf heb ik nog nooit meegemaakt. Stoikos en Helena zijn geweldig en laten je meedelen in de Griekse cultuur (http://www.assainn.gr, voor boeking direct mailen ipv via booking.com, de eigenaren krijgen zo direct hun geld, Pyrgadikia)

Porto Elea: ‘the second leg’ van Chalcidice, Sithonia, is prachtig. In één van de baaitjes ligt een camping met een relaxed barretje waar nog tot laat de zon schijnt. De Bulgaarse eigenaars houden van een feestje en bieden graag een zelfgemaakte Cuba Libre aan (http://www.portoelea.com/gr, Akti Zografou, Sithonia, Chalkidiki)