Streets of London, Lonely the Lonely

‘…So how can you tell me, you’re lonely. And say for you that the sun don’t shine. Let me take you by the hand and lead you through the Streets of Londen. I’ll show you something to make you change your mind’, klinkt het op mijn I-pod. Heerlijk, ik loop in het zonnetje, zing wat en doorkruis Londen. De beste manier om een stad te verkennen. Door de straten van Londen, ook dit keer 30 uur, maar helaas zonder Jelle. Een verslag van het weekend vóór mijn training in Londen, lonely de lonely.

Oxford Street: The Lion King
Aangezien ik niet het type ben dat ’s avonds alleen een club binnenstapt en me als gevolg hiervan toch gauw alleen ga voelen, had ik dit keer een avondactiviteit gereserveerd: naar de musical van The Lion King! En al ken ik het verhaal dankzij mijn broertje ongeveer letterlijk uit mijn hoofd, toch stromen de tranen altijd weer over mijn wangen als Simba Mufasa dood vindt. Zo ook deze keer. Wat een mooie musical.

Marlybone High Street:
‘Only half?’, schreeuwt de barman. Voor me ligt een enorme brownie op de counter. Teveel om in mijn eentje op te eten, maar hij ziet er wel heerlijk uit. Dilemma. ‘To whom do I have to give away the other half?’ vervolgt meneer de verkoper. Vijf minuten later zit ik in het ochtendzonnetje, met een latté en de superbrownie ernaast. Ik eet wel voor twee en bovendien ben ik van plan hier nog wel even te blijven zitten. Ik heb me hier al de hele vlucht op verheugd: op een terras met een zonnetje en pen en papier in de hand.

Portobello Road: Notting Hill
Mijn eigen Hugh Grant heb ik natuurlijk al aan de haak geslagen, maar het kan geen kwaad te kijken of de echte misschien toch nog rondloopt. Dus op mijn fiets zet ik koers richting Notting Hill, op zoek naar bekende personen verstopt achter zonnebrillen en slonzige outfits. Dat er hier een paar exemplaren moeten wonen, blijkt wel aan het gemiddelde formaat huis en de goede staat van onderhoud. Helaas staat de teller na een paar uur nog steeds op nul. Waarschijnlijk omdat ik meer geïnteresseerd ben ik de leuke kledingwinkeltjes hier.

Regents Park: Viewpoint of Pimrose Hill
‘Together, these open spaces make Londen (surprisingly) the greenest city in Europe’. De Lonely Planet duidt hier op de acht Royal Parks die Londen rijk is. Voor mij inderdaad een verrassing, maar wat voor mij nog verrassender is, is dat er zelfs aanzienlijke hoogteverschillen zijn. Zo ook ten noorden van Regents Park, waar je op de top van Pimrose Hill een prachtig panorama over de stad hebt.

Cromwell Road: Natural History Museum
Het British Museum is voor mij één van de mooiste musea, gezien op Vancouver Island. En waarschijnlijk maar goed dat ik daar destijds ook alleen rondliep. Het onderwerp is namelijk één van de weinige waarbij ik lange tijd stil kan staan. Het equivalent hiervan staat in Londen: het Natural History Museum. De naam zegt het al: hier staan alle beesten die je maar kan bedenken en wordt bovendien stilgestaan bij het ontstaan van moeder aarde. Voor mij één van de meest interessante wetenschappelijke onderwerpen.

Wat je allemaal wel niet kan doen in 30 uur. Met een bak vol sushi zit ik nu in de trein op weg naar de KPMG Business School nabij Reading. Op naar een aantal leerzame, maar minder actieve dagen.

Londen, 24 tot en met 27 september 2011

Serpentine Café (Hyde Park): als je de lui-lekker-land stoeltjes in het park zat bent, kan je kiezen om het zonnebaden voort te zetten op het terras van dit koffiepaviljoen. Muffins, brownies en koeken en voor de hongerigen onder ons: ook heerlijk eten. Alleen door het decor krijg je al zin om veel te bestellen

The Natural Kitchen (Marlybone Road, ter hoogte van Regent’s Park): zo’n deli die je eigenlijk ook in Nederland zoekt. Mooi gepresenteerd to-go voedsel met een koffiebar om in het zonnetje te genieten van je superbrownie