Soep met zebrapaardjes

Ik wist ook niet dat het bestond, tot gisteren dan. Ik schrok me rot toen ik de keuken in kwam gelopen en daar een pan zag staan met allemaal vreemde ingrediënten. Die zebrapaartjes waren er één van. En het schijnt gezond te zijn. Ik heb al wel eerder van die ´gezondheidssoepjes´ gedronken bij mijn gastgezin, maar ik wist niet dat de bouillon ook getrokken kon worden van deze beestjes. Het werkt als volgt: je gaat naar een Chinees winkeltje, je zegt waar je last van hebt en vervolgens krijg je iets waarvan je thuis bouillon kan maken. Ik moet zeggen dat ik geen grote afnemer ben van de huisgemaakte soepjes. In tegenstelling overigens tot de Chinese keuken! Wat lekker zeg! En ongelofelijk hoe ze met een paar simpele basisingrediënten een hele maaltijd op tafel kunnen zetten.

Maar goed, ik wil iedereen natuurlijk ook onze keuken laten proeven. En weet je hoe leuk het is om iedereen in de rij te zien staan voor je zelfgemaakte stamppot??? Voordat de stampot en de gehaktballen op tafel stonden, moest er nog wel wat werk verricht worden. Ik had namelijk gedacht dat er wel wat zouden afzeggen, nee dus. Met als gevolg dat ik een hele zondag heb besteed aan het koken van een Hollandse pot (met gehaktballen en jus bij gebrek aan Unox-worsten) voor 16 man (Sieg, jammer dat je er niet bij was, maar ik had hulp hoor!). Na de boerenkool (verkocht onder de naam ´kale´, alleen kent niemand het) moest er natuurlijk gedanst worden, op Nederlandse muziek natuurlijk! Kijk voor foto´s en hun reacties op www.aiesecubc.blogspot.com !

Goed, in die winterkost had ik wel zin na de kou van afgelopen weekend. Ik had namelijk besloten dat ik Whistler toch gezien moest hebben, aangezien daar in 2010 de winterspelen gehouden worden. En wat gaaf was het daar! Whistler op zich is niet veel bijzonders, dat komt pas als je de eerste lift naar boven hebt genomen (die doet er een half uur over). En wat ziet Marit daar? Sneeuw! Dus ik neem nog een lift naar boven (en aangezien ik nog maar één keer op wintersport geweest ben, is deze stoeltjeslift een ware belevenis). En boven op de top…. Wauw! Wat een uitzicht! En wat koud! Maar wat wil je ook op 2150 meter…

Voor een land dat zo afhankelijk is van de natuur (export van hout), is de global warming een groot probleem. En als je daarboven uitkijkt over alle gletsjers sta je daar wel even bij stil. Er wordt voorspelt dat er over 50 jaar bijna niets meer van over is….

Inmiddels heeft de herfst zijn intrede gedaan. Wat afgezien van een aantal regenbuien helemaal niet zo erg is, want de bossen hebben nu zoveel kleuren! En vooral de maple-bomen (bekend van de Canadese vlag) zijn hartstikke rood. En in mijn jas (met mijn import-Chinese MP3 speler) kan ik zelfs in de regen nog vrolijk door de bossen wandelen ;)

Dikke kus

Marit